مقایسه اثر یک جلسه فعالیت هوازی با شدت بالا در دو محیط سرد وگرم بر برخی از شاخص های تهویه وگازهای تنفسی ورزشکاران پسر دبیرستانی شهرستان اهواز

هدف از این تحقیق مقایسه اثر یک جلسه فعالیت هوازی با شدت بالا روی برخی از شاخص های تهویه وگاز های تنفسی در دو محیط سرد و گرم ورزشکاران پسر هنرستان تربیت بدنی شهرستان اهواز بود به این منظور از میان 60 جوان هنرستان ورزش و تربیت بدنی بعد از اجرای آزمون استراند ، 15 آزمودنی که حداکثر اکسیژن مصرفی انها 58/4± 63/53 میلی لیتر بر کیلوگرم وزن در دقیقه بود برای این تحقیق انتخاب شدند و افراد انتخاب شده آزمون هوازی با شدت بالا(استراند) را تا مرز خستگی روی نوار گردان در محیط سرد(دما 65/1±58/13 درجه سانتیگراد و رطوبت نسبی 77/1±32/ 48درصد) و محیط گرم(دما 73/1±38 درجه سانتیگراد و رطوبت نسبی 52/1±07/ 48درصد) بعد از مواجه با این شرایط، اجرا کردند میانگین سن، قد، وزن، شاخص توده بدن آزمودنی ها (bmi)و درصد چربی بدن در آنها به ترتیب 89/± 56/18 سال، 18/7±31/172 سانتی متر، 73/9±95/58 کیلوگرم ، 92/1± 71/19 کیلوگرم بر متر مربع، 78/3± 05/10 درصد، محاسبه شد. شاخص های تهویه و گازهای تنفسی ( vo2، vco 2 ، rer ، ve ، vt، rr ) با استفاده از دستگاه ارگواسپیرومتر و گازآنالیزور، قبل، حین و بعد از فعالیت در دو محیط سنجیده شدند برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی استفاده شد و برای مقایسه میانگین این شاخص ها در دو محیط سرد وگرم، آمارهt وابسته به کاربرده شد نتایج پژوهش نشان دادکه شاخص های تهویه و گازهای تنفسی قبل فعالیت اختلاف معنی داری نداشتند(05/0 = ?) . اما طی یک جلسه فعالیت هوازی در دو محیط اختلاف معنی داری شاخص های vo2 ، ve ، vt ، rr مشاهده شد (05/0 = ?) . به طور کلی می توان بیان داشت که فعالیت در محیط سرد وگرم سبب تغییرات در تهویه ریوی و متعاقب آن کاهش عملکرد ورزشی می شود.